كتاب الصلاة ابن قيم الجوزية

หนังสือสวดมนต์โดยอิหม่ามอิบนุก็อยยิม อัล-เญาซียะห์

บทนำของผู้เขียน

อิบนุ ก็อยยิม อัลเญาซียะห์ (691 - 751 AH = 1292 - 1350 AD)

มูฮัมหมัด บิน อบีบักร์ บิน อัยูบ บิน สะอัด อัล-ซะริอี อัล-ดีมาชกี, อบู อับดุลลอฮ์, ชัมส์ อัล-ดีน:

หนึ่งในเสาหลักของการปฏิรูปศาสนาอิสลามและหนึ่งในนักวิชาการชั้นนำ

การอธิษฐานเป็นเสาหลักที่สองของศาสนาอิสลาม

การพิจารณาละหมาด: การละหมาดถือเป็นข้อบังคับตามอัลกุรอาน ซุนนะฮฺ และฉันทามติ และเป็นข้อบังคับสำหรับมุสลิมผู้ใหญ่ที่มีสติทุกคน ไม่จำเป็นสำหรับผู้ที่อ่านหนังสือไม่ออก เยาวชนหรือคนวิกลจริตก็ไม่จำเป็น แต่เด็กอายุ 7 ขวบจะได้รับคำสั่งให้แสดง และพวกเขาจะถูกตีอย่างไม่รุนแรงเพราะละทิ้งหนังสือดังกล่าว อายุสิบขวบ หากสิ่งนี้นำไปสู่การให้กำลังใจ มิเช่นนั้นจะไม่เป็นเช่นนั้น และใครก็ตามที่ปฏิเสธและปฏิเสธพันธะผูกพันของตน ได้ละทิ้งศาสนาไปแล้ว อิสลาม และความชอบธรรมของการละหมาดได้ถูกกล่าวถึงในอัลกุรอานมากกว่าหนึ่งที่ รวมถึงคำดำรัสของพระองค์ - ผู้ทรงอำนาจ -: (และพวกเขาไม่ได้รับบัญชาเว้นแต่ให้เคารพสักการะอัลลอฮ์, จริงใจต่อพระองค์ในศาสนา, ซื่อสัตย์ต่อพระองค์, และทำการละหมาด), [4] และคำดำรัสของพระองค์ - ผู้สูงสุด -: ( ดังนั้นจงสวดภาวนาและจ่ายซะกาต อา)[5] สำหรับซุนนะฮฺของท่านศาสดามีสุนัตมากมายที่บ่งบอกถึงความชอบธรรมของการละหมาดรวมถึงคำพูดของท่านศาสนทูตของพระเจ้า - ขอให้พระเจ้าอวยพรเขาและประทานสันติสุขแก่เขา: (อิสลามถูกสร้างขึ้นจากห้าสิ่ง: คำพยานว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระเจ้าและมูฮัมหมัดเป็นศาสนทูตของพระเจ้า และการสถาปนาการละหมาด)[6] และทั้งประเทศก็ตกลงกันอย่างเป็นเอกฉันท์ มีการละหมาดห้าครั้งที่มุสลิมทำทั้งวันทั้งคืน เนื่องจากเป็นภาระผูกพันส่วนบุคคลสำหรับผู้รับผิดชอบทุกคน[7] [8]

ในหนังสือละหมาด อิบนุ กอยยิม อัล-เญาซียะห์ อธิบายให้เราฟังมากมายเกี่ยวกับการละหมาด

ตัวอย่างเช่น เขาได้กล่าวในความเห็นของนักวิชาการว่าการละหมาดบังคับโดยไม่มีที่ประชุมนั้นได้รับอนุญาตหรือไม่ และไม่ว่าจะได้รับอนุญาตหรือไม่สำหรับการละหมาดบังคับให้ทำทีละคนด้านหลังที่ประชุม

อิบนุ กอยยิม อัล-เญาซียาห์ยังได้กล่าวไว้ในหนังสือละหมาดเกี่ยวกับการละทิ้งการละหมาด และเขาได้นำสุนัตพยากรณ์มากมายเกี่ยวกับมูฮัมหมัด ปรมาจารย์ของเรา ขอพระเจ้าอวยพรเขาและประทานสันติสุขแก่เขา

ซึ่ง

จากสุนัตของอบู สะอีด อัลคุดรี ผู้กล่าวว่า: อาลี อิบนุ อะบีฏอลิบ ขอพระเจ้าพอพระทัยเขา ส่งทองคำแผ่นหนึ่งไปให้ท่านศาสดา ขอพระเจ้าอวยพรเขาและประทานสันติสุขแก่เขา และเขาแบ่งมันออกเป็นสี่ส่วน มีชายคนหนึ่งกล่าวว่า “โอ้ ท่านศาสนทูตแห่งพระผู้เป็นเจ้า จงยำเกรงพระเจ้าเถิด” เขากล่าวว่า “วิบัติแก่ท่าน ท่านเป็นผู้สมควรที่สุดในการเกรงกลัวพระเจ้ามิใช่หรือ?” จากนั้นชายคนนั้นก็หันหลังกลับ และคอลิดก็กล่าวว่า อิบนุ อัล-วาลีด โอ้ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ ฉันไม่ควรตีคอของเขาหรือ เขากล่าวว่า “เปล่า บางทีเขากำลังละหมาดอยู่” แล้วคอลิดก็กล่าวว่า มีกี่คนที่ละหมาดพูดด้วยลิ้นของพวกเขาในสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในใจของพวกเขา ดังนั้น ผู้ส่งสารของพระเจ้า ขอคำอธิษฐานและสันติสุขของพระเจ้าจงมีแด่เขา กล่าวว่า “ฉันไม่ได้ถูกบัญชาให้เจาะเข้าไปในหัวใจของผู้คนหรือฉีกท้องของพวกเขา” ดังนั้นเขาจึงตั้งพระศาสดา (ศาสดา) ขอให้คำอธิษฐานและสันติสุขของพระเจ้าจงมีแด่เขา ถูกขัดขวาง จากการฆ่าเขาเพราะเขากำลังละหมาด ซึ่งบ่งบอกว่าใครก็ตามที่ไม่ละหมาดจะถูกฆ่า และด้วยเหตุนี้เขาจึงกล่าวในสุนัตอีกบทหนึ่งว่า “ฉันห้ามฆ่าผู้ที่ละหมาด” อบูดาวูด เลขที่ และอัล-ตะบารานี ในอัล-กะบีร มัจมา'

อัล-ซาวาอิด ซึ่งหมายถึงบรรดาผู้ละหมาด พระเจ้าไม่ได้ห้ามพวกเขาจากการฆ่าพวกเขา

อิบนุ ก็อยยิม อัล-เญาซียะห์ อธิบายให้เราฟังในหนังสือของเขาเรื่อง “การละหมาด” ว่าท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ทำการสรงน้ำอย่างไร และวิธีที่เขาคุกเข่า กราบ และละหมาด

ในหนังสือละหมาด อิบนุ กอยยิม อัล-เญาซียะห์ กล่าวถึงการชะลอการละหมาด อะไรบ้างที่อนุญาตให้ชะลอการละหมาดได้ และใครคือผู้ที่ไม่ละอายใจ

หนังสือสวดมนต์โดยอิบันก็อยยิม อัล-เญาซียาเป็นหนังสือที่ครอบคลุมที่รวบรวมสุนัตและโองการอัลกุรอานที่พูดถึงการละหมาด และอธิบายโองการเหล่านี้ด้วยคำอธิบายง่ายๆ ที่ทำให้ผู้อ่านทุกคนเข้าใจได้ง่าย

จากหนังสือละหมาด โดย อิบนุ กอยยิม อัล-เญาซียะฮ์

ใน Sunan Al-Bayhaqi โดยอำนาจของ Jabir bin Abdullah เขากล่าวว่า: ท่านศาสนทูตของพระเจ้า ขอคำอธิษฐานและสันติสุขของพระเจ้าจงมีแด่เขา กล่าวว่า: “คำอธิษฐานที่มนุษย์ไม่ยืนหยัดในการโค้งคำนับและสุญูดนั้นไม่เพียงพอ ” ท่านศาสดาขอคำอธิษฐานและสันติสุขของพระเจ้าจงมีแด่เขา ห้ามคำอธิษฐานของผู้อธิษฐานและกล่าวว่าเป็นคำอธิษฐานของคนหน้าซื่อใจคด

ใน อัล-มุสนัด และ อัล-สุนัน จากหะดีษของอับดุลเราะห์มาน บิน ชิบล กล่าวว่า “ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ ขอคำอธิษฐานและสันติสุขจากพระผู้เป็นเจ้าจงมีแด่เขา ห้ามการจิกของอีกา และการรังของอีกา และการที่ชายคนนั้นเข้ามาอาศัย สถานที่ในมัสยิดเช่นเดียวกับอูฐที่อาศัยอยู่ ดังนั้น สุนัตจึงได้รวมข้อห้ามในการละหมาดจากการเลียนแบบสัตว์ ได้แก่ การที่อีกาขัน และการทำรังของอีกาที่ท่อนแขนในการสุญูด โดยอูฐจะต้องตั้งถิ่นฐาน ณ ที่ใดที่หนึ่งโดยเฉพาะ มัสยิดเช่นเดียวกับอูฐที่อาศัยอยู่ที่นั่น

ในสุนัตอีกบทหนึ่ง เขาห้ามไม่ให้หันหลังกลับเหมือนสุนัขจิ้งจอก นั่งยองๆ เหมือนสุนัข และยกมือเหมือนหางม้า เหล่านี้เป็นสัตว์หกชนิดที่ห้ามเลียนแบบ

สำหรับสิ่งที่เขาอธิบายเกี่ยวกับการละหมาดของอัล-นักการ์ว่าเป็นการละหมาดของคนหน้าซื่อใจคดนั้น มีรายงานใน เศาะฮีฮ์มุสลิม โดยอำนาจของอะลา บิน อับดุล เราะห์มาน ว่าเขาได้เข้าไปหาอะนัส บิน มาลิก ในบ้านของเขาในบาสรอฮ์เมื่อเขาออกจากการละหมาดตอนเที่ยง เขา กล่าวว่า เมื่อเราเข้าไปหาเขา เขาก็กล่าวว่า คุณได้ละหมาดช่วงบ่ายหรือไม่? เราพูดว่า “เราเพิ่งเสร็จตอนเที่ยงเท่านั้น”

เขากล่าวว่า: พวกเขาออกมาข้างหน้าและละหมาดในตอนบ่าย ดังนั้นเราจึงยืนขึ้นและละหมาด และเมื่อเราจากไป เขาก็กล่าวว่า: ฉันได้ยินท่านศาสนทูตของพระเจ้า ขอพระเจ้าอวยพรเขาและประทานสันติสุขแก่เขา โดยกล่าวว่า: “นั่นคือคำอธิษฐาน ของคนหน้าซื่อใจคด เขานั่งมองดวงอาทิตย์ จนกระทั่งดวงอาทิตย์อยู่ระหว่างเขาของซาตาน เขาจึงขึ้นและอ่านมันสี่ครั้ง ซึ่งไม่มีการเอ่ยถึงพระเจ้าเลย เว้นแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น” คำกล่าวของอิบนุ มัสซูด ถูกกล่าวถึงก่อนหน้านี้ คุณได้เห็นเราแล้ว และไม่มีใครละทิ้งมัน - หมายถึงกลุ่ม - ยกเว้นคนหน้าซื่อใจคดที่รู้จักหน้าซื่อใจคด พระเจ้าผู้ทรงอำนาจตรัสว่า {แท้จริง พวกหน้าซื่อใจคดหลอกลวงอัลลอฮ์ และพระองค์ทรงหลอกลวงพวกเขา และเมื่อพวกเขายืนขึ้นเพื่อละหมาด พวกเขาก็ยืนขึ้นอย่างเกียจคร้าน อวดอ้างต่อผู้คน และพวกเขาไม่รำลึกถึงอัลลอฮฺ เว้นแต่เพียงเล็กน้อย} ลักษณะของการอธิษฐานมี 6 ประการที่เป็นสัญญาณของการหน้าซื่อใจคด ได้แก่ ความเกียจคร้านเมื่อยืนหยัดเพื่อมัน การอวดให้คนอื่นปฏิบัติ การล่าช้า การท่องบท ไม่เอ่ยถึงพระเจ้า และอยู่ห่างจากกลุ่มละหมาด