Definicja biochemiczna glicerolu

kwas tłuszczowy jest związany z cząsteczką glicerolu i grupą fosforanową

Najbardziej charakterystyczną cechą lipidów jest łańcuch węglowodorowy z grupą karboksylową (C = O) na końcu. Jest to podstawowa struktura lipidów i nazywana jest kwasem tłuszczowym. Zazwyczaj w łańcuchu węglowodorowym występuje od 16 do 18 atomów węgla.

Na diagramie widać, że kwas tłuszczowy jest przyłączony do cząsteczki glicerolu i grupy fosforanowej. Jest znany jako fosfolipid. Karboksylowy koniec kwasu tłuszczowego jest wysoce polarny i dlatego jest rozpuszczalny w wodzie (hydrofilowy sens przyciąga do wody). Węglowodorowy łańcuch kwasu tłuszczowego jest wysoce niepolarny, a zatem nierozpuszczalny w wodzie (hydrofobowy, co oznacza strach przed wodą).

Gdy kwasy tłuszczowe oddziałują z wodą, rozpuszczalny koniec karboksylowy rozpuszcza się i tworzy warstwę z wodą, podczas gdy opowieść węglowodorowa pozostaje poza powierzchnią wody. Ta jakość jest ważna przy tworzeniu bio-błony komórek, które staną się jaśniejsze poniżej.

Inną cechą, o której należy pamiętać, jest to, że wszystkie atomy węgla w łańcuchu węglowodorowym w kwasie tłuszczowym są połączone pojedynczym wiązaniem, związek mówi się, że jest nasycony, co oznacza, że ​​każdy atom węgla ma atom wodoru po obu stronach. W nienasyconym kwasie tłuszczowym jeden lub więcej atomów węgla tworzy podwójne wiązanie z innym atomem węgla. Dlatego nie będzie w stanie utrzymać atomu wodoru i dlatego będzie nienasycony. Jak widać na pierwszym diagramie, istnieją dwa ogony węglowodorowe, jeden jest nasycony, a drugi nienasycony, a gdy atom węgla tworzy podwójne wiązanie, można zauważyć załamanie w ogonie. To załamanie zapewnia jakość płynu komórkom, co pozwala na większą elastyczność ruchów i struktury, a zatem jest zdrowsze niż nasycone tłuszcze, które nękają przetworzoną żywność.

Zazwyczaj kwasy tłuszczowe przechowuje się w postaci trójglicerydów - cząsteczki glicerolu + 3 ogony kwasów tłuszczowych. Cząsteczka glicerolu plus ogon kwasu tłuszczowego jest cząsteczką glicerydu. Powyższy diagram pokazuje nam digliceryd składający się z dwóch kwasów tłuszczowych połączonych z cząsteczką glicerolu. Trójglicerydy są nierozpuszczalne w wodzie i dlatego grupują się w kropelki tłuszczu w cytoplazmie komórki. W razie potrzeby można je rozbić na energię.

Lipidy stanowią ważną formę magazynowania energii, ponieważ dają ponad dwa razy więcej energii niż węglowodany o tej samej masie. Również, jak wcześniej stwierdzono, są głównymi składnikami błon komórkowych. Wreszcie odgrywają ważną rolę w sygnalizacji komórkowej. Przykład: hormony steroidowe, takie jak estrogeny i testosteron, są wytwarzane z cholesterolu i wykorzystywane do przetwarzania żywności i budowy komórek nerwowych, z wyjątkiem innych funkcji metabolicznych.

Większość lipidów nie rozpuszcza się w wodzie, ale rozpuszczają się w niektórych rozpuszczalnikach organicznych.

Wszystkie komórki są otoczone warstwą błony, która oddziela ich wewnętrzne środowisko (cytoplazmę) od zewnętrznego środowiska (egzoplazmy lub macierzy pozakomórkowej). Dodatkowo organelle w komórkach są przedzielone za pomocą biomembran, o podobnym składzie chemicznym jak membrana plazmowa.