Archimedes cipher

شبیه ساز رمز ارشمیدس باستان

رمز ارشمیدسی یک سیستم رمزنگاری کلاسیک است که از نظر زمان قدیمی‌تر از سیستم‌های دیگر مانند رمز سزار است. ارشمیدس سیراکوزی آن را بر اساس مارپیچ حسابی یا مارپیچ ارشمیدسی که خود ریاضیدان یونانی به طور عمیق مطالعه کرده است، توصیف کرد.

به گفته پلوتارک، حکیم یونانی هم بر اسکیتال اسپارتی و هم بر رمز فیثاغورثی تسلط کامل داشت. اما به دلیل نفوذ اولین روش‌های تحلیل رمزی، گفته می‌شود که ارشمیدس روش پیچیده‌تری ابداع کرد. اگرچه دقیقاً به دلیل پیچیدگی آن، مورخان آن زمان بر این باورند که این سیستم رمزنگاری در مقایسه با سایر جایگزین‌های ساده‌تر سنگین‌تر بود و به همین دلیل در دوران باستان انتشار کمی داشت. شرح این روش را می توان در کار پلوتارک و همچنین مقایسه ای با رمز سکایی اسپارتی یافت.

این نرم افزار مبتنی بر نسخه اصلی است و با استفاده از دو نوع گسسته و متحدالمرکز از مارپیچ ارشمیدسی استفاده شده است که در آن گام اولیه زاویه قطبی بین آنها خارج از فاز است و به دنبال یک درهم تنیده بدون برخورد است که به لطف آن هر دو مارپیچ می توانند به یکدیگر بازخورد بدهند بله بسته به کلید در این نسخه اول، ارشمیدس از عدد 27 به عنوان حداکثر طول مارپیچ ها استفاده می کند.

انتخاب طول مارپیچ حاصل بحث و جدل میان اندیشمندان و دانشمندان در طول قرن ها بوده است. برخی از مورخان بر این باورند که انتخاب عدد 27 با برنامه ریزی قبلی انجام شده است، به طوری که تعداد موقعیت های گسسته در محور افقی مارپیچ 12 موقعیت بوده و آنها را با تعداد خدایان المپ منطبق می کند: طبق اساطیر یونان باستان. دومی حفظ بخشی از کلید متقارن را آسان تر کرد.

در میان تعداد زیادی از نظریه ها و فرضیه هایی که در مورد دستگاه مکانیکی که در قرن بیستم در یک کشتی شکسته در نزدیکی جزیره یونانی Antikythera یافت شد، بسیاری از مورخان وجود دارند که اختراع و ساخت آن را به خود ارشمیدس نسبت می دهند. و همچنین بسیاری از کارشناسان وجود دارند که معتقدند کارکرد واقعی مکانیزم این بود که به رمز ارشمیدسی اجازه می داد تا به صورت خودکار انجام شود.