Surah Muzammil

Sura Muzammil z Urdu Translation

Sura al-Muzzammil (arab سورة المزمل „The enshrouded One”, „Dołączone Up”, „enfolded”) jest siedemdziesiątą trzeci rozdział Koranu. Sura zawiera 20 ayat lub wiersze, które są rozpoznawane przez muzułmanów jako słowo Allaha (Boga).

Al-Muzzammil bierze swoją nazwę od odniesieniu do islamskiego proroka Mahometa w swoim płaszczu modlił się w nocy, w początkowych wersetów Sura. Wielu komentatorów twierdzą, że „enfolded One” to nazwa dla Mahometa, używane w Koranie. [1]

Na początku tej sury, Bóg przygotowuje się do ważnego Mahometa objawienie. W ramach przygotowań do tego objawienia, Bóg rozluźnia ścisłej regulacji na nocnej modlitwie. Muhammad jest następnie polecił być cierpliwym dla niewierni zostaną ukarani w Piekle, czego przykładem jest opowieść o karze faraona

Na początku Sura 73, Allah wyjaśnia na meritum nocnej modlitwy w pierwszej Meccan okresie. Muhammad, a następnie społeczność muzułmańska, jest nakazane, aby „zatrzymać się przez całą noc, ale wszystko niewielkiej części, pół lub trochę mniej lub trochę więcej; recytować Koran powoli i wyraźnie.”[2] Podczas pierwszej Meccan okresie łączna objawienie Koranu był na tyle krótki, aby recytować w nocy. Jako takie, oczekiwano muzułmanów recytować Koran w całości w ciągu nocy. W nocy modlitwa była tak ważna, ponieważ nacisk wierzącego na modlitwie i oderwaniu od jakiegokolwiek rozproszenia wierzono, „zrobić większe wrażenie” [3] na wierzącego. [4]

Jednak w miarę upływu czasu, Koran wciąż rośnie, a do czasu ayat 20 zostało objawione, że Koran był zbyt długi, aby w pełni recytować w nocy. W związku z tym, Allah rozluźnia jego uprzedniego polecenia recytować Koran w nocy. Muhammad powiedział modlić się, co jest dla niego łatwe w nocy ( „recytować tyle Koranu jest łatwe dla was” [5]), ale nadal modlić się przez cały dzień ( „nadążyć modlitwę [podczas dni], zapłacić przepisane jałmużnę, i pożyczać Bogu dobrego kredytu.

Sura 73 jest podzielony między Mekka i Medina, przy czym większość jej ayat są ujawnione w Mekka (wiersze 1-19) i jego ostateczne wiersz (wiersz 20) są ujawnione w Medina. W swoim słynnym „Geschichte des egzemplarze Koranu”, Theodor Nöldeke miejsca to sura w pierwszym Okresie Meccan z wyjątkami ayat 10, 11 i 20, które zostały dodane w późniejszym czasie. [7] [8]

Istnieją trzy główne propozycje tekstowe, które ayat 20 jest Medyny i nie Mekki. Po pierwsze, istnieje wyraźna różnica w długości ayat ayat 1-19 i 20, z których pierwszy 19 jest krótka i znaki wiersz 20 jest paragraf długości. Jest to tendencja poprzez Koranu; wersety objawione w Mekce są krótsze, a Muhammad jest bardziej skupiony na szerzenie przesłania islamu, a wersety objawione w Medynie Mahomet jest już tak stara się nakreślić idealnego społeczeństwa muzułmańskiego. Po drugie, nie jest zmiana, jak Bóg odwołuje. W pierwszej 19 ayat, Allah odnosi się do siebie przede wszystkim jako „my” i „twój Pan.” W ayat 20, nastąpi zmiana w głosie jak Allah zaczyna odnosić się do siebie w trzeciej osobie „On”. To gramatyczna zmiana jest nazywany iltifat i jest używany dla celów retorycznych wzbudzić uwagę czytelnika. [9] Odniesienie do walki, dodatkowo daje wiarę, że był Medinan.Finally, arabskie wersety 1-19 zawierają rym końcowy. Werset 20 przerw to koniec wierszyk, sugerując, że okazało się, w różnym czasie.