Surah Maarij

Surah Maarij met Urdu

Sūrat al-Ma'ārij (Arabisch: سورة المعارج, “opgaande trappen”) is de zeventigste soera van de koran 44e ayat. Surah ontleent zijn naam aan het woord Dhil Ma'arij [1] in 3 aya. Het woord verschijnt twee keer in de Koran. [2] [3] [4] Abdullah Yusuf Ali een Indiase islamitische geleerde introduceert de soera als “Dit is een islamitische eschatologie Surah in onderwerp nauw verbonden met de laatste. Geduld en het mysterie van tijd zal de manieren waarop de hemel te beklimmen tonen. Sin en goedheid moet elke uiteindelijk tot zijn eigen.”

Voor de periode van de openbaring van deze surah, eerste merkt dat surah is Mekkaans. [6] [7] Dit definieert de periode van de openbaring van deze soera vóór 622 na Christus, het jaar van de Hijra (Islam). In zijn vertaling van de Koran, [5] een van de meest bekende en gebruikt in de Engels-sprekende wereld, Abdullah Yusuf Ali zegt: “Chronologisch het behoort tot het eind van de vroege middeleeuwen de Mekkaanse periode, eventueel kort na Surah 69.” Sayyid Abul Ala Maududi in zijn Tafsir werken Tafhim al-Koran schrijft:. “Het onderwerp draagt ​​bewijs dat deze soera ook is vastgelegd in de voorwaarden gestuurd sterk lijken op die volgens welke Surah al Haaqqah naar beneden was gestuurd” [8] En registreert een traditie door Musnad Ahmad ibn Hanbal toen Umar ibn Khattab vertelde dat hij hoorde Mohammed reciteren sura soera de wezenlijke Masjid al-Haram. Umar ibn Khattab geaccepteerd Islam in 616 AD [9], zodat de soera Al-Ma'arij lijkt dus te onthullen vóór 616 na Christus. Israr Ahmed, een Pakistaanse islamitische theoloog, [10] filosoof, [11] en een van de bekende islamitische geleerde [12] heeft ook de mening dat deze soera geopenbaard werd in de 5de of 6de jaar van openbaring en citeert Fakhr al-Din al -Razi [13] en Abdul-Qadir Gilani verwijzing. [14] Theodor Nöldeke plaatst dit hoofdstuk onmiddellijk na hoofdstukken lvi. en LIII., waarschijnlijk vanwege de zinspeling van het eerste vers van dit hoofdstuk aan het begin van hoofdstuk LVI. Muir plaatst het in ongeveer dezelfde periode, waarvan de datum van het vijfde jaar van de oproep van Mohammed te preken zou repareren.

Asbab al-Nuzul, een Arabische term voor "gelegenheden / omstandigheden openbaring", is een secundaire genre van Koranexegese (tafsier) gericht op het ontwikkelen van de context waarin specifieke koranverzen werden geopenbaard. Hoewel enig nut in de reconstructie van de koran historiciteit, asbab is van nature een exegetische in plaats van een historiografische genre, en als zodanig meestal associeert de verzen expliciteert met algemene situaties in plaats van specifieke evenementen. Nasa'i en andere traditionalisten hebben een traditie van Ibn 'Abbas gerelateerd, en Hakim houd het zo authentiek, dat Nadr bin al-Harith Kaladah had gezegd: "O God, als het echt de Waarheid gebracht dageraad van u, dan regenen stenen op ons uit de hemel, of stuur naar beneden een andere pijnlijke straf op ons." (AI-Anfal: 32). [8] [18] De persoon die hier bedoeld wordt over het algemeen verondersteld te zijn geweest al Nudár Ibn al Harith, die zei: 'O God, als wat Mohammed predikt zijn de waarheid van u, regen op ons neer een regen van stenen, of stuur een aantal vreselijke oordeel aan ons te straffen .' Anderen, echter, dat het was Aboe Djahl, die Mohammed uitgedaagd om een ​​fragment van de hemel veroorzaken te vallen op hen. "-. Sale, [19] Baidawi [20]

Abdul-Qadir Gilani een invloedrijke islamitische soefi-religieuze figuur, leraar, prediker en schrijver houdt echter van mening dat de vraag naar kwelling genoemd in de 1e ayah van deze soera werd gemaakt door de profeet Mohammed zelf voor de ongelovigen te wijten aan de toenemende vervolging van de moslims door de Mekkanen. En bijvoorbeeld Dr.Israr Ahmed citeert de vraag van de kwelling door Noeh tegen Zijn volk in de volgende soera die ook het paar soera Al-Ma'arij. Voor referenties Dr.Israr Ahmed citeert het werk van Fakhr al-Din al-Razi [13] en Abdul-Qadir Gilani.